Gość Czwartkowy - ks. Grzegorz Mączka

31 marca 2016

W czwartek, 31 marca 2016 roku wspólnota naszego seminarium gościła w swoim gronie księdza Grzegorza Mączkę, który przewodniczył uroczystej Eucharystii i wygłosił do kleryków słowo Boże.

Ksiądz Grzegorz Mączka święcenia kapłańskie przyjął w 2001 roku. Obecnie jest członkiem diecezjalnej Komisji Muzyki i Śpiewu Kościelnego oraz rezydentem w parafii pod wezwaniem Świętej Rodziny w Kaliszu.

W nawiązaniu do Ewangelii i do przeżywanej oktawy wielkanocnej ksiądz Grzegorz mówił: Jesteście świadkami tego wszystkiego, co się wydarzyło w ostatnich dniach, tego, czego Chrystus dla nas dokonał. (...) W odniesieniu do wiary celebrans stwierdził: Możemy być w centrum (w seminarium jako w oku diecezji) i może zabraknąć nam Chrystusa. Jeżeli centrum będzie puste, to dekrety, funkcje i posługi będą nas przerażać, ale Chrystus uspokaja mówiąc "Pokój wam". (...) Gdybyśmy w tym wszystkim zgubili Chrystusa, to byłby koniec, to nie mielibyśmy nic. (...) Jezus mówiąc "Pokój wam" daje pokój i zjednoczenie z Nim. (...) Czas zmartwychwstania szczególnie przypomina nam o zwycięstwie Jezusa nad grzechem, śmiercią i szatanem, mobilizuje i nas do wytężonej walki ze słabościami. Jezus nie potępia uczniów za ich niewierności, ale chce ich zjednoczyć ze sobą, chce im dać pokój. Skoro Jezus pokonał ciemności śmierci i grobu, to może wejść w ciemność każdego naszego grzechu i ją pokonać. Jezus wie wszystko o swoich owcach, prowadzi je za sobą i tak mocno je trzyma, że nikt ich nie porwie - mówił ksiądz Grzegorz Mączka. Na koniec homilii celebrans zachęcał kleryków, aby odkrywać obraz Boga w sobie samym i postępować tak, aby przez moją osobę inni mogli dostrzec Jezusa.

Na zakończenie Eucharystii przed błogosławieństwem ksiądz Grzegorz przytoczył cytat z Ewangelii według świętego Marka, który też celebrans przed laty umieścił na swoim obrazku prymicyjnym. Cytat ten brzmi: Powołał tych, których sam chciał i oni przyszli do Niego. Słowa te pokazują, że każde powołanie pochodzi od Boga i człowiek nie ma w tym żadnych zasług. Jest to łaska, którą należy z pokorą i wdzięcznością przyjąć.